Naar de artisjok voor een bril

Gisteren vroeg iemand mij of ik al lang een bril draag.

Wie mij goed ken weet dat ik, wanneer dat past, liever een verhaal vertel dan een korte antwoord geef.

Dus daar ging ik weer: ik vertelde dat ik als kind altijd een bril op had maar dat ik als opstandige puber op een gegeven moment ermee simpelweg was gestopt.

Jaren later (lees dit jaar) begon ik er last van te krijgen. Rijden was vermoeiend dan normaal en vaak kon ik dingen waaraan mensen in de verte wezen niet zien of herkennen.

"...en op suggestie van Bas ging ik dan naar de artisjok...", vertelde ik verder.

- waaaaaaar naartoe?

- "naar de artisjok, om te laten meten enzo, weet je?", benadrukte ik.

Bas zat ernaast en corrigeerde me lachend: "opticien, schat!".

Nou ja, zeg! Hoe kom ik dáár nou weer? Ik wíst dat! Ik wist het juiste woord! Hoe gek is dat? pffff.... ik snap er niks meer van!!!

Taal leren: never a dull moment!!!