Pi(e)k

Ik was samen met een vriendin een weekje naar Italië. Vanuit ons gehuurde huis liep een mooi pad omhoog waarlangs ik bijna elke ochteng ging dribbelen.

Op de donderdag beloofde ik het kort te houden en vertrok. Ik zou 15 minuutjes op lopen en dan terugkeren. Bij terugkomst, anderhalf uur later, legde ik uit:

- tja, ik als ik eenmaal een pik zie moet ik er heen. Ik kan niet zomaar omdraaien, een pik trekt me gewoon aan!!!

Marjolijn keek me verbaasd aan door deze intieme en spontane kennisgeving, en barstte in lachen uit:

- nou, ik leer je goed kennen deze week!!!

Natuurlijk had ik het over de piEk van de berg. Na zo vaak korte klinkers op een foutieve manier lang te maken, denk ik eens eindelijk góed te hebben, en dan krijg ik dit...!